Τρίτη 3 Φεβρουαρίου 2009

Το ψήφισμα για την παραχώρηση προξενίας στον Αρισταγόρα


Η λίθινη στήλη που βρέθηκε στο χωριό Φοινίκι Λακωνίας αποτελεί και μόνιμο έκθεμα του Επιγραφικού Μουσείου. Πρόκειται για προξενικό ψήφισμα των ελληνιστικών χρόνων. Επιστέφεται με αέτωμα, που διακοσμείται με ανάγλυφους ρόδακες και ανθέμια. Το ψήφισμα εκδόθηκε από τους κατοίκους της λακωνικής πόλης Κοτύρτας, προς τιμήν του Σπαρτιάτη Αρισταγόρα. Με το ψήφισμα χορηγείται στον Αρισταγόρα και στους απογόνους του το αξίωμα του προξένου των Κοτυρτατών στη Σπάρτη, ο τιμητικός ρόλος του ευεργέτη και η δυνατότητα της ιδιοκτησίας και βοσκής στα εδάφη της Κοτύρτας. Του εξασφαλίζεται, επίσης, η ασυλία σε καιρό πολέμου ή ειρήνης, δηλαδή να μη μπορεί κανείς να υποδουλώσει τον ίδιο ή να κατάσχει τα υπάρχοντά του. Τέλος, του απονέμονται τιμές εθιμοτυπικού χαρακτήρα. Η επιγραφή αποτελείται από 20 στίχους, που είναι χαραγμένοι με μεγαλύτερη επιμέλεια στο ανώτερο μέρος και πιο πρόχειρα στο κατώτερο.

ἐπειδὴ Ἀρισταγόρας Ἀγη<ἱ>ξένου [Λακε]-

δαιμόνιος εὔνους ὢν διατελεῖ τᾶι πό-

λει ἁμῶν ἐν παντὶ καιρῶι σπουδᾶς

οὐθὲν ἐλλείπων, ἔδοξε τῶι δάμωι

5

τῶν Κοτυρτατᾶν· Ἀρισταγόραν Ἀγη<ἱ>-

ξένου Λακεδαιμόνιον πρόξενον εἶ-

μεν καὶ εὐεργέταν τᾶς πόλεος vacat

τῶν Κοτυρτατᾶν αὐτὸν καὶ ἐγόνους·

ὑπάρχειν δὲ αὐτῶι γᾶς καὶ οἰκίας ἔν-

10

κτησιν καὶ ἐπινομίαν καὶ ἀσυλίαν καὶ

πολέμου καὶ εἰράνας καὶ τὰ λοιπὰ

τίμια, ὅσα καὶ τοῖς λοιποῖς προξένοι[ς]

τᾶς πόλεος ὑπάρχει· καλέσαι δὲ αὐ-

τὸν καὶ ἐπὶ τὰν κοινὰν ἑστίαν καὶ δό-

15

μεν αὐτοῖ τοὺς ἐφόρους ξένια τὰ μέ-

γιστα ἐκ τῶν νόμων· τὰν δὲ προξενί-

αν ταύταν ἀναγραψάντω οἱ ἔφοροι

οἱ ἐν τῶι μετὰ Βιάδαν ἐνιαυτῶι εἰς στά-

λαν λιθίναν καὶ ἀναθέντω εἰς τὸ ἱερὸν

20

τοῦ Ἀπόλλωνος τοῦ Ὑπερτελεάτα.


Πηγή: Υπουργείο πολιτισμού
Υλικό: Ερυθρό Μάρμαρο Ταινάρου


Παρασκευή 23 Ιανουαρίου 2009

Φοινίκι Λακωνίας

Πρόκειται για ένα από τα αρχαιότερα χωριά της επαρχίας Επιδαύρου Λιμηράς της Λακωνίας.
Η τοποθεσία Φοινίκι αναφέρεται στα Λακωνικά του Παυσανία ως εξής:
<<κόχλους δὲ ἐς βαφὴν πορφύρας παρέχεται τὰ ἐπιθαλάσσια τῆς Λακωνικῆς ἐπιτηδειοτάτας μετά γε τὴν Φοινίκων θάλασσαν>>.
(Τα καταλληλότερα κοχύλια για βαφή πορφύρας προέρχονται από την παραλία της Λακωνικής μετά τη θάλασσα των Φοινίκων).

Η αναφορά την τότε χρονική περίοδο (150-160 Μ.Χ)αναφέρεται στην ευρύτερη γεωγραφική περιοχή στην οποία σημειώθηκαν και πολλές γεωλογικές μεταβολές.









Το χωριό Φοινίκι και ο οικισμός του Κρισσά

Η Ετυμολογία της ονομασίας Φοινίκι

Να σημειώσουμε πως στην ποίηση του Λάκων ποιητή Αλκμάν (ΠΑΠ ΟΧΥΡ. 2394) η λέξη "φοινίκεα" αποδίδεται ως πορφυρό χρώμα. Το αυτό και στο Λεξικό Σούδα <<Φοινίκιον έρνος και χρώμα>>, <<Φοινικούν ερυθρόν >>, <<Φοινικίς χλαμύς ήν πολεμική>> (Η πορφυρή πολεμική χλαμύδα) καθώς και την ανώτερη πολεμική τάξη οι οποίοι ονομάστηκαν έτσι ως φέροντες την πολεμική πορφυρή χλαμύδα. Έτσι εξηγούνται και τα τοπωνύμια στην ευρύτερη περιοχή "Κόκκινες", "Κοκκινοχώματα" κτλ. Η ετυμολογία της ονομασίας Φοινίκι προέρχεται από το ερυθρούν και πορφυρό χρώμα της ευρύτερης γεωγραφικής περιοχής χερσαίας και θαλάσσιας. Να σημειώσουμε πως στην αρχαιολογική γραμματεία η λέξη αποδίδεται πάντα ως κόκκινο. πχ επί "φοινικιδί" υφάσματα..
Μια δεύτερη άποψη για την ετυμολογία της λέξης Φοινίκι είναι να προέρχεται από τον Φοίνιξ το ιερό πτηνό του Απόλλωνα. Η άποψη αυτή ενισχύεται και από την ύπαρξη του ναού του Απόλλωνα Υπερτελεάτα.
Μια παλιότερη αυθαίρετη ερμηνεία πως η ονομασία του χωριού προέρχεται από τους Φοίνικες είναι εντελώς αβάσιμη και φυσικά δεν ισχύει. Κάποιος παλιότερος ερασιτέχνης της ευρύτερης περιοχής και με έλλειψη γνώσεων παράφρασε τον Κούρτιο.
Να σημειώσουμε πως η λέξη Φοινίκι πάντα με την έννοια του "ερυθρούν" βρίσκεται και σε περιοχές-χωριά της Ηπειρωτικής Ελλάδας όπως την Ήπειρο όπου ουδέποτε είχαμε την ύπαρξη Φοινίκων.

ΤΟ ΥΠΕΡΤΕΛΕΑΤΟΝ

Το 1885, με εντολή της Ελληνικής Αρχαιολογικής εταιρείας και βασιζόμενος στις αναφορές του Παυσανία ο τότε αρχαιολόγος Θεμιστοκλής Σοφούλης προχώρησε σε ανασκαφές στο ναό του Απόλλωνος Υπερτελέατου στο Φοινίκι Λακωνίας. Ο περιηγητής Παυσανίας μας αναφέρει τα εξής: <<ἔστι δὲ ἐν τῇ γῇ ταύτῃ καὶ ἱερὸν Ἀσκληπιοῦ στάδια ἀπέχον ὡς πεντήκοντα Ἀσωποῦ: τὸ δὲ χωρίον, ἔνθα τὸ Ἀσκληπιεῖον, Ὑπερτελέατον ὀνομάζουσιν>>. (Στην ίδια περιοχή, πενήντα στάδια από τον Ασωπό υπάρχει επίσης ιερό του Ασκληπιού, το μέρος όπου βρίσκεται το Ασκληπιείον ονομάζεται Υπερτελέατον>>.) Στα αξιόλογα ευρήματα να προσθέσουμε και επιγραφές που αναφέρονται στην εδαφική διαμάχη της Επιδαύρου Λιμηράς με το γειτονικό Ζάρακα. Σε πολλές δε χάλκινες ταινίες που προέρχονται από το ιερό έχουμε και την καταγραφή ονομάτων Επιδαύριων ιερέων. Μέρος των ευρημάτων από το Φοινίκι, όπως αλιεύουμε από το διαδικτυακό ένθετο της εφημερίδας Καθημερινή μέρος χάλκινων και πήλινων αντικειμένων προερχόμενα από το Φοινίκι πέρασαν το 1884 στην ιδιωτική συλλογή του Κ. Καραπάνου.















Travels in Morea 1833
by
William Martin Leake.
Έχουμε την αναφορά στο χωριό Φοινίκι
και στον οικισμό του Καλύβια.



ΟΙΚΙΣΜΟΙ


Κρισσά: Πρόκειται για ένα εύφορο κομμάτι γης και εξαιρετικής ομορφιάς πλησίον του Φοινικίου το οποίο και κατοικείται. Στο μέρος λόγω του άφθονου νερού λειτουργούσαν κατά το παρελθόν νερόμυλοι για την παραγωγή αλευριού. Πολλοί θεωρούσαν πως η Κρισσά έχει πάρει το όνομα της από τον Κροίσο λόγω του πλούτου της. Η ονομασία όμως φαίνεται πως έχει προκύψει από το κριθάρι το οποίο και καλλιεργούσαν με τροπή του γράμματος Θήτα σε Σίγμα όπως και συμβαίνει στη Δωρική διάλεκτο.(Κριθάρι-Κρισάρι-Κρισσά) Να σημειώσουμε πως η ονομασία Κρισσά ως τοπονύμιο καταγράφεται και στο τρίτομο Λεξικό της Τσακώνικης Διαλέκτου το οποίο εξέδωσε ο Θ. Κωστάκης.
Καλύβια: Τα λεγόμενα "Φοινικιώτικα Καλύβια" πολύ αργότερα μετονομάστηκαν και αποτελούν το σημερινό χωριό Παπαδιάνικα.
Κοντιβιάννικα: Πρόκειται για το σημερινό χωριό Ασωπό από το οποίο πήρε και την ονομασία του ο σημερινός Δήμος. Τα Κοντιβιάννικα ονομάζονταν έτσι αφού σύμφωνα με τις διηγήσεις όλων των παλαιότερων "ήταν κοντά για τους κατοίκους του Φοινικίου".
Εκ του κοντά και βαίνω. (Κοντιβιάννικα).
Οι δύο τελευταίοι οικισμοί του Φοινικίου ενισχύθηκαν πληθυσμιακά περί το 1836 με την ισχυροποίηση της Ελληνικής Επανάστασης με Μανιάτες και μερικούς Κρητικούς.
Η κατάληξη-άνικα να σημειώσουμε πως αποτελεί ένδειξη Μανιάτικης καταγωγής και τη συναντάμε πολλές φορές σε διάφορα τοπωνύμια. Π.χ Σουλιάνικα.


Πέρα από παλαιά συμβόλαια γης και τις διηγήσεις των παλαιότερων οι πληροφορίες αυτές επιβεβαιώνονται και από ξένες πηγές.
Στο Travels in the Morea του William Martin Leake ο οποίος και επισκέφτηκε την περιοχή το 1835 αναφέρονται τα εξής: "Ο δρόμος κατεβαίνει προς την πεδιάδα του Φοινικιού. Σε κάποια σημεία καλλιεργείται καλαμπόκι αλλά το μεγαλύτερο μέρος είναι βοσκότοπος. Ο δρόμος ακολούθως εισέρχεται σε μια ερημική περιοχή ανάμεσα σε χαμηλούς βράχους και μια στενή, γυμνή κοιλάδα. Στο υψηλότερο σημείο του δρόμου κατ στα βορειοδυτικά φαίνεται ο λόφος του Μπεζιανίου και στα ανατολικά, κοντά στη θάλασσα, η Μονεμβασία. Ο δρόμος κατεβαίνει μέσα σε μια ρεματιά και κατόπιν στη θάλασσα, και κατόπιν, περνώντας τη γέφυρα που χωρίζει τη Μονεμβασία από τη στεριά, εισέρχεται στην πόλη.
Από τη Μονεμβασία στο Φοινίκι το ταξίδι διαρκεί 4 ώρες. Ο δρόμος περνά κατά μήκος της κοίτης ενός χειμάρρου ως τις Βελιές, ένα χωριό σε τοποθεσία αρχαίας ελληνικής πόλης. Σύμφωνα με την περιγραφή του Παυσανία εδώ βρίσκεται ο ναός της Αρτέμιδος της Λιμνάτιδος. Ο δρόμος συνεχίζει νοτιοδυτικά για μισή ώρα, κατόπιν στρέφει βόρεια στην πεδιάδα του Φοινικιού. Τα Καλύβια του Φοινικιού βρίσκονται ακριβώς ανάμεσα στα βουνά του Φοινικιού και του Μπεζιανιού.
Από το Φοινίκι στο Τουραλί από το Κάβο-Ξυλί, το ταξίδι διαρκεί 9,5 ώρες. Αφού διασχίσει μια εύφορη πεδιάδα για μία ώρα, ο ταξιδιώτης φτάνει στην Μπλύτρα, στην ανατολική πλευρά του Κάβο-Ξυλίου, το οποίο είναι ένα ψηλό βραχώδες ακρωτήριο.
*Μέρος της μετάφρασης του travels in Morea την πήραμε από εδώ:
Σκάλα Λακωνίας

Σάββατο 11 Οκτωβρίου 2008

Η Λακωνία κατα την Τουρκοκρατία

Ελλάδος περιήγηση μέρος δεύτερο

Το κάστρο της Μαΐνης

Ακολουθεί το δεύτερο μέρος του αφιερώματος το οποίο κατά την άποψη μου παρουσιάζει απείρως μεγαλύτερο ενδιαφέρον.
Μανιάτες πειρατές και Τούρκοι σκλάβοι, Τσακωνιά, Μονεμβάσια και τα νησιά του Αιγαίου είναι αντικείμενα αναφοράς. Επίσης στην όλη διήγηση περιλαμβάνονται τα Σφακιά και η θέση των δούλων στην τότε Ελλάδα.

Εισαγωγή

Η διήγηση που όλοι είχατε προσέξει ξαφνικά αλλάζει. Τώρα ο Τούρκος βαδίζει εναντίον των απογόνων των αρχαίων Σπαρτιατών.
Στο Μιστρά ξεκινούν οι ετοιμασίες του τουρκικού στρατού. Οι προδότες Έλληνες βγάζουν τα καπέλα τους και γονατίζουν μπροστά στα πόδια του Αχμέτ Πασά.
Σε ένδειξη υποταγής δέθηκαν από το λαιμό με τσόχινο ύφασμα ή μαντήλι της υποταγής και υπόσχονται πως θα οδηγήσουν για πρώτη φορά τους Τούρκους στη Μάνη.
Οι αντιπρόσωποι των Μαΐνιατών παρακολουθούν χιλιάδες στρατιώτες από όλη την Τουρκιά να γεμίζουν την πεδιάδα και να παρελαύνουν επιδεικτικά.
Οι Μαΐνιάτες διαβάζουν τις επιστολές των Τούρκων και Λακωνικά απαντούν.
“ Όπως καταλάβατε οι Οθωμανοί θα μας επιτεθούν. Και όπως κάθε φορά που έρχονται κατά χιλιάδες στα βουνά μας θα τους συντρίψουμε. Εμείς με τη βοήθεια του Χριστού θα τους διώξουμε”
(Για μια ακόμα φορά οι Τούρκοι τσακίστηκαν από το Σπαρτιατικό στρατό ο οποίος πολεμούσε μέρα νύχτα με τις φρεγάτες του, είτε στην στεριά, πλέοντας μέσω Ευρώτα είτε στη Θάλασσα φτάνοντας να λεηλατεί ολόκληρη τη Μεσόγειο μέχρι και τα παράλια Ισπανίας και Ιταλίας.)

Γυναίκα της Μαΐνης

Μέσα Μάνη

ΤΟ ΒΙΛΑΕΤΙ ΤΗΣ ΜΑΝΗΣ, ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΕΛΕΟΣ

Είναι αληθινά ένας ανελέητος τόπος. Δεν υπάρχουν αμπέλια, περιβόλια, φρούτα και χόρτα. Ο τόπος είναι σκεπασμένος με πέτρες. Δεν υπάρχει καθόλου χώμα.
Το χωριό Βαχός θεωρείται σύνορο της Μέσα Μάνης. Οι κάτοικοι του χωριού μεταφέρουν με τους τουρβάδες τους χώμα από τα γύρω χωριά για να φυτέψουν καλαμπόκι, για το ψωμί που τρώνε. Το κλέβουν αυτό το χώμα.
Είναι μαυριδεροί, κοντοί με μεγάλο κεφάλι, στρογγυλά μάτια, με φωνή σαν του μολοσσού, πεταχτά αυτιά, πυκνά μαύρα μαλλιά, πλατιούς ώμους, λεπτό κορμό, λιγνά μπούτια, πλατιές πατούσες και πηδούν από βράχο σε βράχο σαν τους ψύλλους.
Έχουν τη χριστιανική πίστη, όμως δεν ενδιαφέρονται για αυτήν.
Όσοι ζουν γύρω από τη Μάνη, σκιάζονται όταν βλέπουν αυτωνών τα μούτρα και των παιδιών τους.
Εκτρέφουν μόνο κατσίκια. Τα ρούχα τους είναι φτιαγμένα από το λεπτό και μαύρο μαλλί των κατσικιών.
Στο κεφάλι φορούν μαύρη σκούφια και στα πόδια τους παπούτσια από δέρμα αγελάδας και κατσίκας.
Προμηθεύονται μπαρούτι από τα Κύθηρα και το ανταλλάσσουν με κατσίκια.
Τρέφονται με οποιοδήποτε ζωντανό πετά στον ουρανό, κολυμπά στη θάλασσα, περπατά στο χώμα είτε έχει αίμα, είτε δεν έχει.
Μόνο φίδια, σαρανταποδαρούσες και σκορπιούς δεν τρώνε γιατί δεν τους βρίσκουν στα βουνά τους!!!
Τρώνε ακόμα και τις μέδουσες που δεν έχουν σταγόνα αίμα, ενώ πίνουν το αίμα των προβάτων, των κατσικιών και των άλλων ζώων σαν να ‘ναι νερό!!
ΑΝ ΣΥΝΑΝΤΗΣΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΩ ΜΑΝΗ ΠΙΝΟΥΝ ΚΑΙ ΑΥΤΩΝ ΤΟ ΑΙΜΑ!
Και οι Ευρωπαίοι άπιστοι τους φοβούνται.
Τον Ιούλιο, μια φορά το χρόνο πέφτουν τόσα πολλά ορτύκια στα βουνά τους που δεν ξεχωρίζεις τα ορτύκια από τις πέτρες και το χώμα. Χιλιάδες άπιστοι και γυναικόπαιδα τα κυνηγάνε με δίχτυα. Όσα πιάνουν τα βάζουν μέσα στους βράχους, τα πλακώνουν με πέτρες τα αλατίζουν και αυτά παστώνονται μέσα σε έξι μήνες. Σαράντα μέρες και νύχτες πέφτει το κοπάδι με τα πουλιά το μήνα Ιούλιο.
Έτσι τρέφονται οι Μανιάτες το χειμώνα ενώ επίσης τα πουλάνε.


Μαΐνιάτες πειρατές

ΜΙΑ ΤΟΥΡΚΑΛΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΞΑΚΟΥΣΤΟΥ ΠΕΙΡΑΤΗ ΤΗΣ ΜΑΝΗΣ ΛΙΜΠΕΡΑΚΗ ΓΕΡΑΚΑΡΗ.

Χωριό Κλωριά

Είναι ένα χωριό απίστων με χίλια σπίτια. Έχει πέντε χιλιάδες οπλισμένους άπιστους.
Συνεχίζοντας το δρόμο μας με τα άλογα από το δρόμο είδαμε κάτω από ένα ελαιόδεντρο μια φεγγαροπρόσωπη γυναίκα, που είχε τυλιγμένο το κεφάλι της και το μικρό της παιδί στην αγκαλιά με το ίδιο πράσινο ύφασμα.
Η γυναίκα μόλις μας είδε άφησε το παιδί της στο χώμα και μας μίλησε ελληνικά:
-Αχ ψυχή μου Εβλιγιά Τσελεμπί είπε και πιάστηκε από τον αναβολέα του αλόγου.
Από τα μάτια της έτρεχαν πικρά δάκρυα. Άρχισα σιγά σιγά να συγκινούμαι. Της είπα αμέσως:
-Βρε γυναίκα, πως εσύ μέσα στη χώρα των απίστων γνωρίζεις το όνομα μου;
-Εγώ δεν είμαι η κόρη του καπετάνιου της Μπαρουντίνας, του Εμίρ Χασάν Αγά; Ξέχασες πόσες φορές έφαγες με τον πατέρα μου ψωμί και αλάτι; Εγώ είμαι επτά χρόνια δούλα εδώ. Άρχισε να κλαίει και πήρε στην αγκαλιά το παιδί της.
-Βρε κορίτσι μου ανέβα στο άλογο με κείνο το παιδί και θα σε πάω στον πατέρα σου και τη μητέρα σου.
-Βρε ψυχούλα μου Τσελεμπί το παιδάκι που έχω στην αγκαλιά είναι από τον καπετάνιο Λιμπεράκη Γερακάρη. Πάω συνέχεια στην εκκλησία με αυτό. Δεν θέλω προστασία.
Απομακρύνθηκε, χαμογέλασε και μας ευχήθηκε καλό δρόμο. Έτρεξα πίσω της.
-Έλα βρε κορίτσι μου να σε πάω στον φίλο τον πατέρα σου.
Αυτή τότε έτρεξε μέσα στο σπίτι της και κλείδωσε την πόρτα.
Να που εδώ στη Μάνη υπάρχουν πολλοί μουσουλμάνοι αιχμάλωτοι που τους κρατούν δεμένους με αλυσίδες. Είναι ένας ανηλεής τόπος.
Πιστεύουμε ότι πολλοί από τους μουσουλμάνους αιχμαλώτους των Μανιατών έχουν σταλεί στις άλλες χώρες των απίστων ενώ υπάρχουν εκατοντάδες άλλοι στα χωριά και τους τρώει το μαύρο σκοτάδι. Είναι όμως πολύ δύσκολο να τους πάρει κανείς από τα χέρια τους.
Κάποια φορά οι Ισλαμικές δυνάμεις με τη βοήθεια του Θεού θα καταφέρουν να τους ελευθερώσουν.


Μανιάτης πολεμιστής


Σιδηρόκαστρο Μάνης

Αποτελείται από εκατό κεραμοσκεπή σπίτια που το καθένα τους έχει σίγουρα έναν Πύργο. Τα χωριά των απίστων της Μάνης είναι μεταξύ τους εχθρικά. Νύχτα-μέρα βρίσκονται σε πόλεμο. Για αυτό τα σπίτια έχουν Πύργους και παράθυρα σαν πολεμίστρες.
Στα βουνά του χωριού έχει μεταλλεύματα σιδήρου αλλά δεν ξέρουν να το επεξεργαστούν. Από το σίδηρο πήρε και το όνομα του.
Το 1037 (1627-28 σύμφωνα με το χριστιανικό ημερολόγιο) την εποχή του Σουλτάνου Μουράτ Χάν του Δ’, ΟΙ ΜΑΝΙΑΤΕΣ ΑΠΙΣΤΟΙ ΕΙΧΑΝ ΦΤΑΣΕΙ ΝΑ ΛΕΗΛΑΤΟΥΝ ΤΑ ΒΙΛΑΕΤΙΑ ΤΗΣ ΜΑΡΚΑΝΤΟΝΙΑΣ, ΤΟΥ ΚΟΛΩΝΑ, ΤΗΣ ΠΟΛΙΑ, ΤΗΣ ΝΑΠΟΛΗΣ, ΤΟΥ ΤΕΜΕΝΤΕΣ, ΤΗΣ ΣΙΚΕΛΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΙΣΠΑΝΙΑΣ.
Ήρθαν με το βιός τους να χτυπήσουν και τον Τούρκο αρχιναύαρχο Κοτζά Χαλίλ Πασά. Τότε έσφαξαν χιλιάδες μουσουλμάνους στρατιώτες. Τα οστά των μαρτύρων του Ισλάμ είναι θαμμένα κοντά στο Σιδηρόκαστρο.


Η Ελλάδα

Οίτυλο Μάνης

Είναι παραθαλάσσιο με χίλια πέτρινα σπίτια ψηλά σαν κάστρα. Οι άπιστοι κάτοικοι του κατέχουν τρείς χιλιάδες πλοία και είναι φημισμένοι έμποροι στα παζάρια. Τα μαλλιά τους θυμίζουν τους Ευρωπαίους με τους οποίους έχουν καθημερινό πάρε δώσε.
Οι γυναίκες τους δεν θυμίζουν τις άλλες γυναίκες της Μάνης. Φορούν στο κεφάλι τους κοσμήματα και χρυσά και ασημένια καθώς και νομίσματα χρυσά στα ρούχα τους.
Υπάρχει και ένα μοναστήρι εδώ. Οι παπάδες μου φέρθηκαν με πολύ σεβασμό και ορκίστηκαν στη σαθρή πίστη τους πως ο Θεός θεωρεί καλούς ανθρώπους τους μουσουλμάνους. Το μοναστήρι είναι έργο τέχνης για αυτό και κάθε χρόνο δέχονται επισκέπτες και εκατομμύρια γρόσια από όλη την Ευρώπη.
Ακόμα και από την εκκλησία Καμαμέ των Ιεροσολύμων έρχονται εδώ δώρα.
Οι παπάδες φροντίζουν, ταΐζουν και προσφέρουν στέγη στους επισκέπτες για τα γρόσια τους!!
ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ ΣΤΕΛΝΟΝΤΑΙ ΕΔΩ ΩΣ ΠΡΟΣΦΟΡΕΣ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΙ.. ΔΕΝ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΘΡΗΣΚΕΙΑ. ΟΥΤΕ ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΟΥΤΕ ΣΤΟ ΕΒΡΑΙΚΟ ΒΙΛΑΕΤΙ. ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΕΙΔΟΣ ΜΑΓΟΙ. ΟΤΑΝ ΑΙΧΜΑΛΩΤΙΣΟΥΝ ΔΙΚΟΥΣ ΜΑΣ ΤΟΥΣ ΠΟΥΛΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΕΥΡΩΠΑΙΟΥΣ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΑΙΧΜΑΛΩΤΙΣΟΥΝ ΕΥΡΩΠΑΙΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΟΥΛΟΥΝ ΣΕ ΕΜΑΣ.
ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΣΤΑ ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟΥΣ ΑΠΙΣΤΟΥΣ

Νησί Πραστείο Μάνης

Είναι ένα μικρό και βραχώδες νησάκι με περιφέρεια πέντε μίλια.
Υπάρχουν τριακόσια κάστρα-σπίτια με πολεμίστρες. Οι κάτοικοι του είναι πάντα σε αντιμαχία με τους κατοίκους των άλλων χωριών. ΕΙΝΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΙ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ. ΣΠΕΡΝΟΥΝ ΑΠΟ ΣΤΕΡΙΑ ΚΑΙ ΘΑΛΑΣΣΑ ΤΟ ΦΟΒΟ ΣΤΟΥΣ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΙΑΝΟΥΝ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΕΝΟΥΝ ΜΕ ΑΛΥΣΙΔΕΣ. Αρπάζουν τα γυναικόπαιδα των μουσουλμάνων, τα αρνιά τους και τα όμορφα κορίτσια τους. Έχουν πολλά δικά μας κορίτσια και τα κρύβουν καλά. Το χωρίο έχει χίλιους πεντακόσιους άπιστους.
Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΤΙΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟΥΣ.

Μονεμβασιά Χαλκογραφία M.V CORONELLI 1690

Υπόλοιπο νομού Λακωνίας.

Τσακωνία(Είναι η περιοχή από το Έλος έως τη Μονεμβασιά και από τη Νεάπολη έως το Λεωνίδιο του σημερινού Ν.Αρκαδίας)
Η διήγηση εδώ έχει μεγάλη σημασία για εμένα αφού περιγράφει την ιδιαίτερη μου πατρίδα και το μέρος που μεγάλωσα.

Είναι μια μεγάλη περιοχή του κατηλικίου της Μονεμβασίας. Εκεί βρίσκονται δέκα χιλιάδες άπιστοι ραγιάδες ‘Έλληνες που ακολουθούν το χριστιανικό νόμο με ένα όμως ιδιαίτερο τυπικό ενώ η γλώσσα τους αποτελεί μια ιδιαίτερη διάλεκτο που δεν μπορεί να την καταλάβει κανείς χωρίς διερμηνέα. Αυτοί εδώ αποτελούν έναν λαό ιδιαίτερο.
ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ ΤΟΥΣ ΦΥΤΕΥΟΥΝ ΚΕΧΡΙ ΚΑΙ ΚΑΛΑΜΠΟΚΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΚΑΚΟΙ ΑΠΙΣΤΟΙ, ΚΑΚΟΠΟΙΟΙ ΚΑΙ ΤΕΜΠΕΛΗΔΕΣ.
Το κλίμα είναι καλό και τα νερά άφθονα για αυτό και οι άπιστοι είναι πολύ παχιοί, σωματώδεις, ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ ΓΙΓΑΝΤΕΣ ΟΜΟΙΟΙ ΜΕ ΤΟ ΘΗΡΙΟ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ. ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΙ ΘΑΡΡΑΛΕΟΙ ΚΑΙ ΓΕΡΟΙ.
ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΟΥΣ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΕΓΚΥΕΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΦΟΡΤΩΘΟΥΝ ΣΤΟΝ ΩΜΟ ΒΑΡΟΣ 200 ΟΚΑΔΩΝ ΜΕ 2 ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΟΥΣ!!
(200 οκάδες είναι πάνω από 200 σημερινά κιλά.!!!!)
Όσο για τους νέους και τους άντρες είναι γεροί άπιστοι και πολύ δυνατοί και μπορούν να μεταφέρουν βάρος 300 και 400 οκάδες.
Αν πάνε σε άλλες πόλεις και φάνε ψωμί σιταρένιο αρρωσταίνουν για αυτό και κουβαλούν μαζί τους το δικό τους καλαμποκίσιο ψωμί!!
Έχουν ρούχα παράξενα άσπρα με πολλά κρόσσια, πλατιά φτερά και στενά μανίκια.
Άντρες και γυναίκες φορούν άσπρα σαρίκια στο κεφάλι.
Όλα αυτά κάνουν ένα σύνολο απίστευτα κωμικό που βλέποντας τους κανείς μπορεί να πεθάνει από τα γέλια.
Η όψη τους είναι όμοια με των Τατάρων Καλμούκων, το κεφάλι τους σαν τσουκάλι και δόντια σαν της γκαμήλας. Έχουν μεγάλα αυτιά, μάτια, πρόσωπα πλατιά και φωνή σκύλου. Οι κραυγές τους αντηχούν μέσα στα βουνά ΣΑΝ ΤΑ ΓΑΒΓΙΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΜΟΛΟΣΩΝ ΜΑΣΤΙΦ-ΔΥΟ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΜΙΛΟΥΝ ΑΠΟ ΑΠΟΣΤΑΣΗ 2 ΠΑΡΑΣΑΓΓΕΣ.(10,5 Χιλιόμετρα).
ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΛΟΓΑ ΜΑΣ ΑΗΔΙΑΣΑΜΕ ΜΕ ΤΟ ΝΑ ΤΡΩΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΕΧΡΙ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΤΣΙΚΙΣΙΟ ΚΡΕΑΣ ΚΑΙ ΜΕΙΝΑΜΕ ΜΟΝΟ ΕΝΑ ΒΡΑΔΥ.

Μονεμβασιά

Ιδρύθηκε από τον Έλληνα Φίλικο. (εννοεί τον Φίλιππο της Μακεδονίας)
Ο λαός ονομάζει το κάστρο Μενεξέ. Πήρε το όνομα του λουλουδιού από τους πολλούς μενεξέδες, τους νάρκισσους, το μόσχο και το σκυλοκρέμμυδο καθώς και άλλα λουλούδια με ωραίο άρωμα.
Είναι δύσκολο να κοιτάξεις κάτω από τόσο ψηλά γιατί το κεφάλι σου γυρίζει.
Ο καιρός είναι ομιχλώδης και το πρωί το κάστρο βρίσκεται μέσα στα σύννεφα.
Τόσο μεγάλο ύψος έχει.
Μοιάζει με το κάστρο Βάν στο Κουρδιστάν είναι όμως 3 φορές πιο ψηλό και πλατύ.
Σε κάθε σπίτι υπάρχουν πέντε στέρνες με δέκα και όταν οι κάτοικοι της γεμίσουν λένε χωρατεύοντας: Η βρύση μας έχει νερό.
Ο καιρός είναι πολύ ζεστός. Οι εραστές και ερωμένες έχουν λευκό χρώμα.
Από κάθε σημείο του κάστρου μπορείς να δεις το νησί της Κρήτης.

Η Σαντορίνη μαζί με τα νησάκια Θηρεσία, Καμμένη κλπ 1770

ΟΙ ΔΟΥΛΟΙ ΣΤΗΝ ΤΟΤΕ ΕΛΛΑΔΑ-ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΕΘΩΝΗ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ

Εδώ στην Μεθώνη υπάρχουν πολλοί μαύροι δούλοι και σκλάβοι. Τα αφεντικά τους δεν τους χτυπούν με βέργες και μαστίγια. Και ούτε τους φωνάζουν αράπηδες και μαύρους.
Όταν τους αγοράζουν πρέπει να δηλώσουν τον πραγματικό λόγο για τον οποίο τους θέλουν. Αν πουν ψέματα έχουν να αντιμετωπίσουν τη δικαιοσύνη.
Στο δικαστήριο μπορούν να καταφύγουν και οι ίδιοι οι δούλοι αν έχουν να καταγγείλουν κακομεταχείριση από τα αφεντικά τους.
Αν έχουν δίκιο το βρίσκουν αλλιώς αν πουν ψέματα τους περιμένουν χίλιες με δύο χιλιάδες βεργιές ή μαστίγωμα.
Άλλοι σκλάβοι είναι τα Φραγκόπουλα και οι λευκοί Άραβες!




Σάμος Χαλκογραφία O.DAPPER 1688

ΝΗΣΙΑ ΑΙΓΑΙΟΥ 1671

Μετά την πτώση της Ρόδου παραδόθηκαν και τα εβδομήντα νησάκια που βρίσκονταν σε ακτίνα πενήντα δύο μιλίων από το νησί.
Ορίστηκε ένα εγιαλέτι που αποτελείται από τα νησιά: Μαρμαρίς, Σύμη, Χάλκη, Τύλος, Νίσυρος, Κάρπαθος, Κως, Κάλυμνος νησιά του Πασά και κάστρο του Μπόντρουμ.
4 Γαλέρες από εδώ είναι υποχρεωμένες να ακολουθήσουν τον αρχιναύαρχο στις εκστρατείες του.Οι κάτοικοι της Νισύρου το 928 παραχώρησαν τα κλειδιά του κάστρου της στο Σουλεϊμάν Χάν.Η Τύλος κατακτήθηκε το 968 από τον Μαχμούτ Ρέις ο οποίος έγινε και μάρτυρας.
Η Μύκονος με τα αγριοκάτσικα της έχει περίμετρο τριάντα πέντε μίλια. Το κάστρο της γκρεμίστηκε από τον Κιλίτς Αλή Πασά.
Η ΣΚΟΠΕΛΟΣ ΠΟΥ ΔΙΟΙΚΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΠΙΣΤΟΥΣ ΕΧΕΙ ΚΑΣΤΡΑ ΛΙΜΑΝΙΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΜΕΤΡΟ ΕΙΚΟΣΙ ΜΙΛΙΑ. ΤΗΝ ΕΙΔΑ ΑΠΟ ΜΑΚΡΙΑ.
Η Μήλος βγάζει τις μυλόπετρες. Οι κάτοικοι της είναι πλούσιοι άπιστοι.
Από το ηφαίστειο της Σαντορίνης πετάχτηκαν φωτιές και πέτρες σαν θόλοι από Χαμάμ. Είδα και εγώ ο φτωχός αυτό το φοβερό θέαμα.




Ρόδος Ξυλογραφία H petri 1571

Σφακιά Κρήτης- από πού κατάγεται ο πληθυσμός τους

Κάποτε ένα Ισπανικό καράβι με πολλά κορίτσια προσάραξε κοντά στα Σφακιά. Οι κοπέλες βγήκαν έξω στη στεριά για να απολαύσουν τον ήλιο. Όμως ξέσπασε καταιγίδα και αναγκάστηκαν να περάσουν τη νύχτα στα βουνά. Εκεί όμως τις βρήκαν οι δαίμονες. Όταν έμαθαν οι Ισπανοί τι συνέβη από τη ντροπή τους άφησαν τις κοπέλες στην Κρήτη και οι δαίμονες τις πήραν μαζί τους .
Τα κορίτσια από την Ισπανία, από τότε που πάτησαν το πόδι τους στην Κρήτη ζουν μαζί με τους δαίμονες στα βουνά των Σφακιών. Μέσα σε ένα χρόνο από τότε που συναντήθηκαν για πρώτη φορά όλα τα κορίτσια γέννησαν από ένα αγόρι και ένα κορίτσι. Από αυτά τα παιδιά προέρχεται ο λαός που κατοικεί στα Σφακιά. Είναι άνθρωποι μεσαίου αναστήματος, με μαύρα μικρά και στρογγυλά μάτια, μαύρα φρύδια, μικρό κεφάλι, σγουρά μαλλιά, πεταχτά αφτιά, πατημένες μύτες, πεταχτά δόντια, κοντό λαιμό, τριχωτό σώμα, κοντά πόδια, σκυφτοί σα στραβωμένοι, πλατιά πέλματα, πλατιές παλάμες, χοντρά δάχτυλα, πλατιά νύχια, χοντρή μέση και γερό δυνατό σώμα. Είναι όλοι τους είκοσι πέντε χιλιάδες άτομα. Μιλούν μια διάλεκτο κοντινή στα αραβικά. Γνωρίζουν και ελληνικά. Πολλές λέξεις τους είναι λέξεις των δαιμόνων. Οι φωνές τους είναι πολύ δυνατές. Με άνεση συνομιλούν δυο άνθρωποι που κάθονται σε αντικρινά βουνά.
Μερικά από τα παιδιά του λαού αυτού γεννιούνται σε οχτώ μήνες. Ενώ τα κορίτσια μένουν στην κοιλιά των μανάδων τους έναν ολόκληρο χρόνο. Τα κορίτσια ενηλικιώνονται στα οχτώ εννιά τους χρόνια και στα δέκα μένουν έγκυες. Τα αγόρια ενηλικιώνονται στα δέκα και στα έντεκα. Το νερό και το κλίμα της Κρήτης βοηθούν στην αύξηση του πληθυσμού. Επειδή κατάγονται από τους δαίμονες γελούν συνέχεια και χαίρονται. Όπως και στο ψημένο κεφάλι του προβάτου, έτσι φαίνονται και στα δικά τους δόντια, όταν γελούν. Είναι ένας περίεργος λαός που σε κάνει ν’ απορείς. Αν και στις χώρες των απίστων δεν είναι συνηθισμένα τα τόξα και τα βέλη, εδώ υπάρχουν και αυτά μαζί με χαρμπέ, σφεντόνες και τουφέκια. Είναι γενναίοι και δυνατοί πολεμιστές.



Μήλος Ξυλογραφία Β.ΒΟRDONE 1532

Ελλάδος περιήγηση

Η υποδουλωμένη Ελλάδα μέσα απο τα μάτια ενός Τούρκου

Γυναίκα της Χίου αριστερά και της Μυκόνου δεξιά

Ο γράφων επιθυμούσε να κάμει τούτη την ανάρτηση εδώ και πολύ καιρό. Πρόκειται για το οδοιπορικό του κορανομνήμονα Οθωμανού Εβλιγιά Τσελεμπί στην Ελλάδα περί το 1668.Ένα σχετικά σπάνιο και άγνωστο σύγγραμμα στο οποίο περιγράφονται οι τότε υποδουλωμένες ελληνικές κοινωνίες. Γίνεται λεπτομερής καταγραφή λαογραφικών, πολιτιστικών, λατρευτικών ακόμα και οικονομικών στοιχείων των «ρεαγιάδων» Ελλήνων.

Ένδυση γυναικών και αντρών, διατροφικές συνήθειες, παραδόσεις, ήθη και έθιμα ακόμα και η εξωτερική εμφάνιση και η ερωτική συμπεριφορά των ρεαγιάδων παρουσιάζονται μέσα από την γραφίδα του Τούρκου.

(Διαβάστε μέχρι τέλους και πιστέψτε με πως θα βγείτε κερδισμένοι.)


Κόρινθος Χαλκογραφία του 1700

ΚΟΡΙΝΘΟΣ

Το κάστρο πρωτοχτίστηκε από ένα βασιλιά του χριστιανικού μιλετιού, τον Κόριτο που ζούσε την εποχή του Ιωάννη του βαπτιστή. Αργότερα το κάστρο πέρασε στα χέρια της Ισπανίας και από εκεί στην Βενετία. Το 1457 τον καιρό του Πορθητή παρόλο που τόσο κάστρα κυριεύτηκαν η Κόρινθος δεν παραδόθηκε.
Υπάρχουν εβδομήντα ιδιωτικά χαμάμ και αυτό είναι καύχημα για την πόλη.
Οι ρεαγιάδες είναι Ρωμιοί και Αρβανίτες. Μιλούν ελληνικά και αρβανίτικα μα πιο πολύ ελληνικά.
Οι άνθρωποι είναι ευγενικοί, καλοδιάθετοι και φιλόξενοι απέναντι στους ξένους.
Όλοι εδώ είναι έμποροι. Πολλοί από τους θαυμάσιους αγιάννηδες φορούν θαυμάσιες γούνες από σαμούρι. Οι νέοι σαν τους λεβέντες της Αλγερίας κυκλοφορούν με στενά ρούχα και γυμνές γάμπες. Οι γυναίκες φορούν τσόχινους φερετζέδες, τυλίγουν τι κεφάλι με άσπρο τσεμπέρι και κυκλοφορούν καθώς πρέπει. Είναι έντιμες γυναίκες.
Που και που κυκλοφορούν και όμορφες.
Είναι αξιέπαινος ο τρόπος που σε αυτό τον τόπο οι αγαπημένοι εκφράζουν τον πόθο τους ο ένας στον άλλο.

ΠΑΤΡΑ

Η πιο ξακουστή της τοποθεσία χωρίς άλλη όμοια στον κόσμο είναι ο κήπος με τα τζίνια όπου βρίσκεται και το ψηλότερο κυπαρίσσι. Στον ίσκιο του υπάρχουν σαράντα με πενήντα στάβλοι αλόγων και σαράντα με πενήντα χιλιάδες πρόβατα. Με δυσκολία καταφέραμε να αγκαλιάσουμε τον κορμό του επτά άνθρωποι. Στην κορφή έχει και μια τρύπα και εκεί κάθε χρόνο κάνουν οι μέλισσες μέλι. Κάθε χρονιά ο κάτοχος του κυπαρισσιού μαζεύει εκατό οκάδες μέλι. Μα το θεό πουθενά στον κόσμο δεν βγαίνει τόσο μυρωδάτο και διαυγές μέλι. Όλοι οι Ευρωπαίοι ιστορικοί γράφουν πως η πόλη ονομάστηκε Μπαλιμπάντρα από το μέλι(bal) τούτου εδώ του κυπαρισσιού. Οι άπιστοι λατρεύουν το δέντρο και το προσκυνούν. Το είδα με τα ίδια μου τα μάτια.
Στην Πάτρα υπάρχουν ακόμα και πολλοί Εβραίοι που είναι τελωνειακοί υπάλληλοι, έμποροι και επιβλέποντες στα Ευρωπαϊκά γαλιόνια.

Κορώνη Χαλκογραφία CORONELLI 1686

ΚΥΠΑΡΥΣΣΙΑ

Εδώ φτιάχνουν άσπρα πουκάμισα με βαμβακερό ύφασμα που φτάνουν τα είκοσι δράμια και χωράνε μέσα σε καλάμι μιας ίντσας!!
Αυτά τα δωρίζουν στους βασιλιάδες, τους σουλτάνους και τα άλλα υψηλά πρόσωπα.
Τέτοιο ύφασμα δεν βρίσκεται ούτε στην Ινδία! Μόνο στην Τραπεζούντα στα παράλια της μαύρης Θάλασσας. Από αυτό το ξακουστό ύφασμα στέλνουν κάθε χρόνο δώρο στους Οθωμανούς σουλτάνους.

ΝΑΥΑΡΙΝΟ

Νέοι, γέροι είναι ντυμένοι με αλγερινά ρούχα και περπατούν λεβέντικα. Δεν μπόρεσα να δω τι ρούχα φορούν οι γυναίκες τους γιατί βγαίνουν από το κατώφλι μόνο όταν πεθαίνουν!!
Πουθενά αλλού σε ολόκληρη την επικράτεια των Οθωμανών δεν βρίσκεις δέντρα του καφέ παρά μόνο εδώ. Ένα καφεόδεντρο τέτοιο είναι φυτεμένο πίσω από την Πύλη. Ο κάτοχος του δέντρου φοβάται μη του το ματιάσουν και το κρύβει. Φαίνεται ότι το έφερε από την Υεμένη. Το χειμώνα το τυλίγει με μαλλί κατσίκας και το σκάει από τη ζέστη. Εδώ επεξεργάζονται το βαμβάκι και την πυρίτιδα για τα τουφέκια. Παρόμοια τουφέκια δεν βρίσκεις ούτε στην Ερζεγοβίνη ούτε στο Αλγέρι, ούτε στην Τάσλιτζα.

ΜΕΘΩΝΗ

Από το εσωτερικό της πύλης του βαροσιού σε μια άνετη πλατεία είναι στημένη πάνω σε πορφυρή μαρμάρινη κολώνα μια επίσης μαρμάρινη σαρκοφάγος που μέσα της φυλάγεται η σωρός ενός βασιλιά. Άλλοι λένε πως περιέχει τη φιλοσοφική λίθο.
Σύμφωνα με τα ιστορικά κείμενα των Λατίνων απίστων το είδωλο είναι φυλακτό από τα φίδια, τις σαρανταποδαρούσες, τους σκορπιούς και τις σφήκες που μάστιζαν την περιοχή.
Η Μεθώνη παράγει σαπούνι και τις καλύτερες ελιές στον κόσμο.


Ναύπλιο Χαλκογραφία CORONELLI 1686

Μερικοί το γράφουν Μυστρά ενώ στα μουσουλμανικά κατάστιχα είναι καταγεγραμμένο ως βιλαέτι της Μεσοχώρας.
Οι Έλληνες ιστορικοί θεωρούν ως ιδρυτή τον προφήτη Σολομώντα!
Ένα μικρό ποταμάκι περνά μέσα από την πόλη.
Οι κοπέλες της περιοχής είναι όμορφες. Έχουν μάτια αντιλόπης, πανέμορφο φωτεινό πρόσωπο και αγγελική φυσιογνωμία. Το μετάξι, οι ρίζες πρενκόμπ που παράγουν μπογιά, τα μαύρα ξινά καπνά και τα μαυρόσυκα είναι ξακουστά.
Όλοι οι κάτοικοι της περιοχής μιλούν ελληνικά. Μια φορά το χρόνο οργανώνεται μεγάλο παζάρι που συγκεντρώνει χιλιάδες κόσμο.

ΝΑΥΠΛΙΟ

Στα Ιταλικά και τα φράγκικα λέγεται Αναπόλιε. Στα ελληνικά ονομάζεται και βράχος της Ανάπολης.
Οι γυναίκες της πόλης είναι αγνές, πανέμορφες, μιλούν όμορφα κι έχουν πρόσωπο φωτεινό σαν τον ήλιο.
Οι γιατροί είναι πολλοί αλλά οι πιο ξακουστοί είναι ο Ρωμιός Μιχαλάκης από την Μονεμβασιά και ο δούλος του Αμπντι Πασά Μανωλάκης.
Κάθε χρόνο το λιμάνι του Ναυπλίου γεμίζει κέφαλους. Οι Ναυπλιώτες τα ψαρεύουν και τα θεωρούν γούρι για την πόλη τους.
Οι γκιουλάτς μπακλαβάδες του Ναυπλίου και τα μπουρέκια κεκλίκ του Ναυπλίου δεν βρίσκονται πουθενά αλλού, όπως και τα σερμπέτια από μέλι και λεμόνι , από ρόδι και ο μουσελές. (είδος σιροπιού ή κρασιού που πίνεται αφού βραστεί και συμπυκνωθεί)
Το κρασί είναι κόκκινο σαν το αίμα του Γερανού.

Πελοπόννησος-Χαλκογραφία A. MALLET 1683

ΑΝΑΚΕΦΑΛΑΙΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΛ/ΝΗΣΟ

Ας μάθουν οι φίλοι πως δεν υπάρχει άλλο τέτοιο νησί όμορφο και πλούσιο στην Οθωμανική επικράτεια. Τριακόσια είδη προϊόντων παράγονται εδώ. Τα πρόβατα γεννούν δύο φορές το χρόνο πριν καλά καλά μεγαλώσουν. Τα κορίτσια προτού γίνουν δέκα χρονών γεννούν το πρώτο τους παιδί!! Τα αγόρια ενηλικιώνονται στα δέκα με έντεκα τους χρόνια. Οι συκιές και τα αμπέλια δίνουν ζουμερούς καρπούς επτά φορές το χρόνο. Υπάρχουν άφθονα φρούτα και λαχανικά χειμώνα-καλοκαίρι.
Όλοι οι μουσουλμάνοι στην Πελοπόννησο μιλάνε ελληνικά.

Τέσσερις διαφορετικές γλώσσες ομιλούνται στο Μοριά.

  1. Στην περιοχή του Μυστρά μιλάνε καθαρά ελληνικά
  2. Τα ελληνικά της Μάνης
  3. Τα Τσακώνικα κοντά στη Μονεμβασιά
  4. Τα αρβανίτικα στο Αίγιο και στα Καλάβρυτα.
Ζακυνθινοί-Χαλκογραφία Μ.Α. VENNING 1800

ΖΑΚΥΝΘΟΣ

Τη λένε και Ζακιλισέ. Ονομάστηκε έτσι από τα βασανιστήρια που υπέστησαν χιλιάδες μουσουλμάνοι όταν οι άπιστοι ανακατέλαβαν το νησί.
Στη Ζάκυνθο ευδοκιμεί ένα είδος ρίζας. Χιλιάδες φορτώματα από αυτήν μεταφέρονται στην Ευρώπη και εισάγεται άσπρη τσόχα που τη βάφουν με αυτή τη ρίζα σε διάφορα χρώματα.
Η ρίζα αυτή αποφέρει στον τόπο εκατοντάδες χιλιάδες χρυσά το χρόνο. Όταν η Ζάκυνθος ήταν στα χέρια μας δεν ξέραμε τίποτα για αυτή τη ρίζα.